O OBJAWIENIACH Z MEDZIUGORJA NA TLE INNYCH UKAZYWAŃ MATKI BOŻEJ


1. KRIŽEVAC
„Križevac", jest górą wznoszącą  się 520 m ponad poziomem morza, na której to parafianie wznieśli Krzyż ze zbrojonego betonu o wysokości 8, 56 m Na Krzyżu wyryto napis: «JEZUSOWI CHRYSTUSOWI, ODKUPICIELOWI RODZAJU LUDZKIEGO NA ZNAK WIARY, MIŁOŚCI I NADZIEI, NA PAMIĄTKĘ 1900 ROCZNICY MĘKI JEZUSOWEJ».

 Górę tę nazywano – przed postawieniem betonowego Krzyża – „Sipovać". Krzyż ten wzniesiono w czasie, kiedy proboszczem parafii Medziugorja był o. Bernard Smoljan. W cokół Krzyża zostały wmurowane relikwie Krzyża przywiezione z Rzymu. Od tego czasu na Križevacu jest odprawiana Msza Święta w pierwszą niedzielę po święcie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, gdzie tutaj, w Medziugorju obchodzi się Święto Podwyższenia Krzyża Świętego.
 Według świadectwa wizjonerów, Matka Boża powiedziała w orędziu z 30 sierpnia 1984 roku:

„Drogie dzieci! I krzyż był w Bożych planach, kiedyście go wznosili. Szczególnie w tych dniach idźcie na górę i módlcie się przed krzyżem. Potrzebuję waszych modlitw. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”.

Krzyż na „Križevacu" poświęcono 16 marca 1934 roku. Wtedy też –tam– została  odprawiona pierwsza Msza Święta. W ten sposób wypełniło się pragnienie parafian, aby uczcić rok święty upamiętniający 1900 rocznicę naszego zbawienia. Ten rok rozpoczął się 2 kwietnia 1933, a zakończył się 2 kwietnia 1934 roku.
W czasie spotkania proboszcza i parafian, które odbyło się 21 stycznia 1934 r. postanowiono uczcić rok jubileuszowy. Budowa wkrótce się zaczęła. Przygotowano teren, wnoszono żelazo, deski, piasek, cement i wodę. Nie przeszkodził deszczowy luty, ani kamieniste wzgórze. Młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety pomagali w realizacji tego projektu, jak tylko potrafili. Krzyż poświęcił proboszcz, a uroczystą Mszę Świętą sprawował franciszkanin z Medziugorja o. Grgo Vasilj. Już 12 kwietnia 1935 r. na Križevacu ponownie sprawowano Mszę Świętą, a potem obchodzono tam święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Biskup miejsca zarządził, aby każdego roku w święto Podwyższenia Krzyża Świętego na „Križevacu" była odprawiana Msza Święta. Do 1981 r. na „Križevacu" modlili się parafianie i wierni z okolicznych miejscowości, a od tego roku „Križevac" stał się codziennym miejscem modlitwy dla wiernych ze wszystkich stron świata. Odnotowano, że w 1981 r., we Mszy Św. na „Križevacu"uczestniczyło ponad 60 tys. wiernych.

Od początku objawień Matki Bożej zaczęto odprawiać, na „Križevacu", Drogę Krzyżową. Stacje Drogi Krzyżowej były początkowo oznaczone drewnianymi Krzyżami, a w 1988 roku umieszczono w kolejnych stacjach „Drogi Krzyżowej" płaskorzeźby z brązu, wykonane przez profesora Carmelo Puzzolo. Na każdej płaskorzeźbie umieszczono postać Matki Bożej, z wyjątkiem stacji, gdzie Pan Jezus modlił się  w Ogrodzie „Getsemani".

2. Wysokość "Križevaca" znacząco różni od wysokości Golgoty, gdyż Golgota – patrząc z perspektywy ukształtowania terenu – jest niewielkim wzniesieniem.  Podstawowym  motywem twórców, projektu umieszczenia Krzyża na Górze „Sipovać", było nawiązanie do najważniejszego  wydarzenia zbawczego, męki, śmierci Pana Jezusa, i ostatecznie Jego zmartwychwstania. Zanim doszło do najważniejszego wydarzenia zbawczego na Golgocie, po drodze, w dziejach zbawienia pojawiały się różne „Góry”, mające określone znaczenie dla zbawienia rodzaju ludzkiego i wprowadzały nas one w dzieło zbawcze Jezusa, dokonane na Krzyżu.  Taką ważną Górą w czasach Starego Testamentu była Góra Synaj (Horeb).
Na tejże Górze, Bóg przekazał Mojżeszowi tablicę z dziesięciorgiem przykazań i zawarł przymierze z narodem Izraelskim. Niewątpliwie, wchodzący na „Križevac", chcąc właściwie, po chrześcijańsku, odprawić Drogę Krzyżową, muszą mieć przed oczyma fundament naszej wiary, oparty na Dekalogu. Jeśliby nie  było tego fundamentu,  nawrócenie stałoby się fałszywe. Odprawiając Drogę Krzyżową na Kriżevacu można mieć przed oczyma niewielkie, 150 m n.p.m, wzniesienie zwane Górą Błogosławieństw i ta Góra jest zlokalizowana na północnym brzegu jeziora Genezaret, w okolicach Kafarnaum, a tradycja chrześcijańska wiąże je nauczaniem Jezusa i wygłoszeniem przez Niego słynnego Kazania na Górze. Mówi się o błogosławieństwach, jako Dekalogu Nowego Testamentu.

3. Można wiązać też swoje przeżycia religijne, wchodząc na „Križevac", pamiętając o ważnych wydarzeniach zbawczych z innych Gór, np. z Góry Oliwnej. Góra Oliwna jest częścią wzniesienia ciągnącego się w kierunku Jerycha i Betsaidy, położonego na wschód od Jerozolimy, po drugiej stronie doliny Cedronu, na wysokości 850 m n. p. m. Znajduje się blisko Świątyni Jerozolimskiej, w odległości „drogi szabatowej”, czyli około 1 kilometra (taką odległość mógł pokonać wierzący Żyd, aby nie złamać przepisów związanych z przestrzeganiem szabatu). W czasach Starego Testamentu znajdowało się na niej miejsce kultu Boga Jahwe (2 Sm 15,30-32), w jej pobliżu oddawano też cześć bóstwom pogańskim (1 Krl 11,7; 2 Krl 23,13). Była uważana za miejsce oczekiwanego przyjścia Mesjasza (Za 14,4). Z „Górą Oliwną" związane są wydarzenia ważne w życiu Jezusa: tu spędzał On noce podczas publicznej działalności w Jerozolimie (J 8,1) przychodził na modlitwę (Mt 24,3; 26,30, Łk 21,37) i stąd rozpoczął  On  triumfalny wjazd do Świętego Miasta (Łk 19,29nn; Mt 21,9). Jezus zapłakał też nad Jerozolimą, z powodu jej zburzenia, które miało nastąpić w przyszłości (Łk 19,41).
W ogrodzie "Getsemani", położonym po zachodniej stronie, Jezus modlił się przed męką, został On zdradzony przez Judasza i pojmany (Mk 14,26). Tutaj na „Górze Oliwnej" miało miejsce bardzo ważne wydarzenie zbawcze:  nasz Pan wstąpił do nieba (Dz 1,12).

4. Nie powinno się jednak zapomnieć, o jeszcze  innej Górze, o której napisano w Ewangelii, aby właściwie, po chrześcijańsku, przeżyć odprawienie Drogi Krzyżowej  na „Križevacu", albo  wejść na tę Górę w modlitewnym rozmyślaniu.  Chodzi o Górę Tabor, na której dokonało się bardzo ważne wydarzenie zbawcze: „Przemienienie Pańskie". Co ciekawe, Góra Tabor ma wysokość 575 m, czyli zbliżoną do „Križevaca", mającego 520 m n.p.m. W tradycji, około 40 lat, objawień Matki Bożej z Medziugorja, na „Križevacu" mają miejsca zdarzenia, które bardzo przypominają to, które miało miejsce, kiedyś, na "Górze Tabor". Ojcowie Kościoła zauważali wyraźny związek, z tym  co wydarzyło się na „Górze Przemienienia" i na "Golgocie". Aby apostołowie , nie ulegli zgorszeniu z powodu śmierci krzyżowej Jezusa, konieczne było im ukazanie wcześniej, chwały i zwycięstwa Jezusa nad śmiercią i utwierdzenie ich wiary na „Górze Tabor".
Ewangelista wspomina, że Eliasz i Mojżesz rozmawiali z Chrystusem o Jego męce. Zapewne przypomnieli uczniom Chrystusa wszystkie proroctwa, które zapowiadały Mesjasza jako Odkupiciela rodzaju ludzkiego. Wydarzenie to musiało mocno utkwić w pamięci świadków tego zdarzenia, skoro po wielu latach przypomni je św. Piotr w jednym ze swoich Listów (2 P 1, 16-18).
W Starym Testamencie powszechne było przekonanie, że Jahwe ukazuje się w obłoku (Wj 40, 34; 1 Sm 8, 11). Dlatego w czasie Przemienienia pojawił się obłok, który okrył Chrystusa, Mojżesza i Eliasza. Głos Boży z obłoku utwierdził uczniów w przekonaniu o teofanii, czyli objawieniu się Boga.  Ewangelista stwierdza, że świadkowie tego wydarzenia bardzo się zlękli, co było typowe w zetknięciu się człowieka  z Sacrum.
Zauważmy, że opis objawiającej się Maryi w Medziugorju –  na obłoku – nawiązuje wyraźnie do starotestamentalnych ukazywań się Boga,  także tego, który miał miejsce na "Górze Tabor". Pojawiający się Mojżesz i Eliasz w czasie „Przemienienia Pańskiego" nadają wysoką rangę temu wydarzeniu. Maryja przychodzi zawsze w asyście Aniołów, ma głowie koronę z gwiazd dwunastu, co podkreśla Jej królewską godność. Oczywiście, choć Góra „Križevac" nie jest typową „Górą Objawień", to Maryja ukazywała się widzącym na tejże Górze, nie jeden raz. Ponadto postronni obserwatorzy widzieli na "Križevacu", różne znaki świetlne i przechadzającą się czasami pod Krzyżem Maryję.

Termin "Przemienienie Pańskie" nie jest adekwatny do greckiego słowa "metemorfothe" (por. Mk 9, 2), które ma o wiele głębsze znaczenie. Termin grecki oznacza dokładnie "zmienić formę zewnętrzną (morfe), kształt; przejść z jednej formy zewnętrznej do drugiej". Chrystus okazał się tym, kim jest w swojej naturze i istocie – Synem Bożym. "Przemienienie Pańskie" pozwoliło Apostołom zrozumieć, jak niepełne były  ich wyobrażenia o Bogu.  Przesłanie Królowej Pokoju: wezwania do modlitwy serca, nie oznacza zapewne emocjonalnego porywu człowieka, ale jest wezwaniem do metanoi serca, stąd konieczne jest połączenie tego orędzia z pokutą, postem itd. Na "Križevacu" wiele osób doświadczyło spontanicznej, z łaski Bożej, przemiany serca i wejścia na drogę prawdziwego nawrócenia. Objawienie się Boga Trójjedynego – co miało miejsce też na "Górze Tabor"– zmieniło radykalnie życie Apostołów. Maryja, Królowa Pokoju z Medziugorja, chce  również, doprowadzić do ożywienia wiary ludu chrześcijańskiego,  w misterium Boga w Trójcy Świętej, które od momentu Chrztu Świętego winno stać się centrum naszego życia. Niestety, tak nie jest, z powodu panującego w świecie grzechu i apostazji. Przemiana, która dokonywała się, w sercach wielu, na „Križevacu" doprowadzała tych ludzi do  głębokiego pokoju serca, i dar, który oni otrzymywali przypomina w wielu aspektach, to co wydarzyło się na „Górze Tabor".

5. „Drogie dzieci! Dziś wzywam was, byście mi dali swoje serca, bym je mogła zmienić, aby były podobne do mojego serca. Zastanawiacie się, drogie dzieci, dlaczego nie możecie odpowiedzieć na to, do czego was wzywam. Nie możecie dlatego, ponieważ nie daliście mi swojego serca, bym je przemieniała. Mówicie a nie czynicie. Wzywam was, byście czynili wszystko, co wam mówię, a tym sposobem będę z wami. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie” (orędzie z 15 maja 1986 r.).