CUDA EUCHARYSTYCZNE – „MILCZĄCY” BÓG, KTÓRY CHCE NAM COŚ POWIEDZIEĆ
MYŚLI ŚWIĘTYCH O EUCHARYSTII
„Jeśli Kościół wydaje okrzyk: «Nie wzgardziłeś łonem Dziewicy», mówiąc o Wcieleniu Słowa w łono Niepokalanej, to cóż powiemy o nas nędznikach? Lecz Jezus nam rzekł: «Kto nie spożywa mojego Ciała i nie pije mojej Krwi, nie będzie miał życia wiecznego» A zatem przystępujemy do Komunii Świętej z miłością i lękiem. Cały dzień niech będzie przygotowaniem i dziękczynieniem po Komunii Świętej [...] Tak, to prawda, nie jesteśmy godni takiego daru, ale czym innym jest zbliżać się niegodnie z grzechem śmiertelnym, a czym innym nie być godnym. Niegodni jesteśmy wszyscy, ale to On nas zaprasza, to On nas chce. Upokórzmy się i przyjmijmy Go z całego serca pełnego miłości” (św. Ojciec Pio z Pietrelciny).
PREZENTACJA CUDÓW EUCHARYSTYCZNYCH W DZIEJACH KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO
Kategoria Cudu Eucharystycznego:
Przemiana postaci, nadzwyczajne wizje
1. Cud Eucharystyczny w Gruaro /Valvasone, 1294 rok (Włochy)
Relikwia Cudu Eucharystycznego jest przechowywana w kościele Najświętszego Ciała Chrystusa w Valvasone, a sam cud wydarzył się w Gruaro (prowincja Wenecji), stanowiącym wówczas własność feudalną hrabstwa Valvasone. Wydarzenie to zostało opisane przez historyka Antoniego Nicolettiego (1765 r.), który zebrał liczne dokumenty dotyczące tego zdarzenia.
Któregoś ranka 1294 roku, pewna kobieta, udała się do miejsca, w pobliżu niewielkiego rowu Versiola, aby wyprać obrus z ołtarza (znajdującego się nieopodal kościoła św. Justa w Gruaro). Spostrzegła ona, że płótno bielizny ołtarzowej zabarwiło się, na czerwono, Krwią. Przyglądając się bliżej, kobieta zobaczyła, że Krew wyciekała z Hostii Konsekrowanej, która, znajdowała się między zagięciami korporału. Zdumiona tym widokiem, pobiegła poinformować o tym wydarzeniu księdza proboszcza. Ksiądz proboszcz zawiadomił o zdarzeniu biskupa Concordii Giacomo d’Ottonello z Cividale. Powstał spór między kilkoma osobami, gdzie mają znaleźć się relikwie Cudu Eucharystycznego. Ksiądz proboszcz chciał, aby zostały one w kościele w Gruaro. Biskup nalegał, aby przewieść cudowny obrus do katedry w Concordii, natomiast rodzina hrabiów z Valvasone, właścicieli prawnych kościołów w Gruaro i Valvasone rościła sobie prawo do umieszczenia ich, w innym określonym miejscu. Sprawa trafiła do Stolicy Apostolskiej i tam podjęto decyzję, że relikwie zostaną przekazane rodzinie hrabiów z Valvasone pod warunkiem, że wybudują oni kościół pod wezwaniem Ciała Chrystusa. I tak też się stało. W Valvasone wzniesiono kościół w latach 1454 – 1483. Został on zbudowany na placu powstałym po wyburzeniu starych domów w centrum miasteczka. Rozporządzeniem papieża Mikołaja V, z 28 marca 1454 roku zmieniono wezwanie kościoła: Matki Bożej i świętego Jana Apostoła i Ewangelisty, na: Najświętszego Ciała Chrystusa. Do dnia dzisiejszego obchodzi się święto Cudownego Korporału w niedzielę po uroczystości Bożego Ciała. W tym kościele, znajduje się Relikwia Zakrwawionego Korporału.
2. Alvernia ( Włochy), koniec XIII wieku
Góra Alvernia leży w prowincji Arezzo, w Casentino. Tam święty Franciszek z Asyżu otrzymał stygmaty. Pod koniec XIII wieku przybył do klasztoru na górze Alverni, brat Jan z Fermo. Pochodził on z rodziny bogatej, ale wybrał życie ubogie. Ostatnie lata życia brat Jan spędził w klasztorze w Alverni. Kościół ogłosił go błogosławionym. Brat Jan Fermo słynął ze szczególnej pobożności Eucharystycznej, a w kronikach klasztoru zamieszczono wiele zdarzeń z jego życia. W kronice tej można przeczytać taki opis: „W dzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, brat Jan został wyznaczony do celebrowania Mszy Świętej, ale kiedy stanął przed ołtarzem, poczuł takie wewnętrzne uniesienie, że obawiał się, że nie będzie mógł odprawiać (Mszy Świętej). Jego obawy szybko się urzeczywistniły. Kiedy nadszedł moment konsekracji, błogosławiony odczuł tak bezmierną miłość, że czując, że Jezus Chrystus zszedł z nieba i przyjął naturę ludzką i odnawiał nieustannie swoje Wcielenie we Mszy Świętej. W pewnym momencie poczuł, jak jego serce mięknie i brakuje mu sił, żeby wypowiedzieć sakramentalne słowa. W końcu wypowiedział: «Hoc est enim...» nie kończąc jednak frazy. Ojciec gwardian i inny zakonnik zauważywszy tę przerwę, podeszli szybko, żeby mu pomóc. Uczestniczący we Mszy Świętej myśleli, że to chwilowe osłabienie. W końcu dokończył słowa: «... Corpus meum». Ujrzał wówczas jak Hostia przyjmuje postać dziecka, w którym rozpoznał Dzieciątko Jezus. Zbawiciel objawił mu ogromną pokorę, która doprowadziła do odnowy Jego Wcielenia we Mszy Świętej. To objawienie sprawiło, że zakonnika opuściły siły i upadł omdlały. Gwardian i zakonnik, którzy byli obok niego, podtrzymali go, podczas gdy inni przynieśli sole cucące, które przywróciły mu świadomość. Ponieważ czuł się tak osłabiony, że nie mógł ruszyć nawet ręką, Najświętszą Ofiarę dokończył w asyście swego zwierzchnika. Jednak po chwili ponownie stracił świadomość i musiano go przenieść do zakrystii. Wyglądał jak martwy, ciało miał zimne, palce sztywne, leżał tak przez kilka godzin, a wszyscy opłakiwali go jako zmarłego. Kiedy się ocknął, błagali go, aby opowiedział, co mu się stało i co widział podczas ekstazy. Uległ prośbom i opowiedział: «W chwili konsekracji rozważałem bezgraniczną miłość, która sprawiła, że nasz Pan stał się człowiekiem i odnawia swoje Wcielenie podczas każdej Mszy Świętej. Wówczas moje serce stało się miękkie jak rozgrzany wosk i czułem, że ciało moje jest pozbawione kości. Nie mogłem ani stać, ani wypowiedzieć słów. Kiedy po chwili, ogromnym trudem, udało mi się wypowiedzieć słowa, zobaczyłem, że trzymam nie Świętą Hostię, tylko Dzieciątko Jezus, którego spojrzenie przeniknęło aż w głąb mojej duszy i odebrało mi siły. Upadłem omdlały, ale zostałem rozpalony miłością do tego Boskiego Dziecięcia» Błogosławiony Jan dodał jeszcze kilka szczegółów na temat odczuć, jakie miał podczas ekstazy i objaśniał bezgraniczną miłość, jaką Jezus okazuje nam w Świętym Sakramencie”.
3. Spośród różnych państw na świecie, najwięcej Cudów Eucharystycznych wydarzyło się we Włoszech . Były cuda, gdzie Bóg dokonywał nadzwyczajnego znaku, po popełnieniu przez kogoś jakiegoś grzechu, związanego z Najświętszym Sakramentem. Zdarzało się, że miały miejsce, przed dokonaniem Cudu Eucharystycznego, jakieś zaniedbania w stosunku do Eucharystii, ale też, niezwykłe fenomeny zdarzały się w życiu osób świątobliwych albo świętych. Dokonywały się też Cuda Eucharystyczne, bez żadnego związku z postępowaniem ludzkim, w znaczeniu moralnym.
Ten szeroki wachlarz Cudów Eucharystycznych, pokazuje nam, że każdy człowiek –
niezależnie na jakim poziomie duchowym się znajduje –winien się nawracać, co wiąże się też z pogłębieniem kultu Eucharystycznego. Nawrócenie staje się prawdziwym, jeśli odnosi się do Osoby Jezusa Chrystusa. Jezus Chrystus jest obecny w Najświętszym Sakramencie w szczególny sposób i może On konkretnie wpłynąć na nasze nawrócenie. Nawrócenie wiąże się więc nie tylko z wprowadzaniem w życie nauczania Jezusa Chrystusa , ale ma nas doprowadzić do stawania się podobnym do naszego Pana. Przecież Pismo Święte poucza nas:
„Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami,
Kol 3, 10: a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu [Boga], na obraz Tego, który go stworzył” (Kol 3, 9-10).
„... co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu
i przyoblec się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości” (Ef 4, 22- 24).
„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył: stworzył ich mężczyzną i niewiastą” (Rdz 1, 27).
Eucharystia daje nam szansę, aby stawać się podobnym do naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Karmiąc się Ciałem Pańskim i pijąc Jego Krew, także adorując Zbawiciela Świata w Hostii Świętej, wchodzimy na drogę prawdziwego nawrócenia i krok po kroku – jeśli owocnie korzystamy z Sakramentu Eucharystii –upodobniamy się do naszego Pana. Cuda Eucharystyczne ożywiają naszą wiarę, abyśmy nawrócenie czynili powinnością każdego dnia. Przypadek Woltera pokazuje nam, że Cud Eucharystyczny staje się owocny, jeśli otwieramy w pokorze swoje serce na Miłość Boga, który pokazuje nam przecież w zdarzeniu Cudu swoją Wszechmoc. Wolter, jak sam przyznawał w liście do pewnej kobiety, był świadkiem cudu: nagłego uzdrowienia, cierpiącej przez wiele lat chorej, na upływ krwi. To zdarzenie miało miejsce w Paryżu, 31 maja 1725 roku. Wolter komentuje to, co widział w następujący sposób:
„Wydarzenie to przyprawiło mnie o cienki blichtr pobożności, mnie, który służy Bogu tak samo byle jak, jak i diabłu”.
Nie wystarczy więc być obserwatorem nadzwyczajnych zjawisk np. „tańczącego słońca”, aby owocnie przeżyć znaki pochodzące od Boga. Trzeba też otworzyć swoje serce na Miłość Boga, wyrażoną osobliwie w każdym Cudzie Eucharystycznym.
4. Myśli o Eucharystii
Bóg, w Chlebie Życia, w Najświętszym Sakramencie, okazuje nam swoją niezmierzoną Miłość i czeka... czeka... cierpliwie czeka i nieustannie czeka na każdego z nas. A my? Marnotrawimy czas, i postępujemy tak, jakbyśmy naszego Pana lekceważyli – idziemy więc – zainspirowani pokusami tego świata i szatana gdzie indziej, do zajęć nawet nam szkodzących, a pomijamy spotkanie z największym Przyjacielem, który podtrzymuje nasze życie. A Jezus Chrystus – pomimo swojej Królewskiej godności – jest gotowy nas przyjąć w każdej chwili. Ograniczone są możliwości spotkania się z królami i władcami ziemskimi, a nasz Pan, Król Wszechświata, odwrotnie, nie może doprosić się, abyśmy do Niego przyszli. Jezus Chrystus, nie chce zawęzić spotkania się z Nim do formalnych zachowań, ale otworzył przed nami „na oścież” Swoje Serce i chce, abyśmy my, to samo uczynili wobec Niego.
5. Modlitwa
Panie Jezu Chryste, przebacz mi, że zmarnowałem tyle łask– a były to okazje do spotkania się z Tobą, o, Jezu Eucharystyczny. Oszukany przez świat i szatana szukałem rzeczy pomniejszych i wartości marginalnych dla mojego życia, a nie odkryłem „bezcennej perły”, jaką jesteś Ty, o Jezu. Daj mi szansę naprawić te błędy przeszłości. Chcę tylko Tobie, o Jezu Eucharystyczny poświęcić wszystko.
Orędzie na dziś:
18.10.1984 r. Medziugore
"Drogie dzieci! Dzisiaj wzywam was, byście w swoich domach każdego dnia czytali Biblię i niechaj będzie ona na widocznym miejscu, by was zawsze pobudzała do jej czytania i do modlitwy. Dziękuję, że odpowiedzieliście na moje wezwanie." Polecamy - https://bibliaaudio.pl/